Wietrzne wybrzeże

Costa de la Luz odwiedziliśmy podczas dwutygodniowego pobytu na Południu Hiszpanii. Naszym głównym celem był Kadyks, ale będąc w tym rejonie, trudno się oprzeć, by nie zajrzeć chociażby na najdalej wysunięty punkt Europy, który znajduje się w Tarifie. Przejechaliśmy więc wzdłuż niemal całego Wybrzeża Światła, ciesząc oczy wspaniałymi widokami i odpoczywając na jednych z najpiękniejszych plaż na Starym Kontynencie.

Kiedy pojechaliśmy?

Na Costa de la Luz wybraliśmy się w lutym. Nie jest to oczywiście odpowiedni termin na kąpiele morskie, ale słońce świeci tu niemal przez cały rok, a nawet zimowe temperatury sprzyjają zwiedzaniu. Niewątpliwą zaletą podróży w tym terminie jest znacznie mniejsza liczba turystów...

Tarifa

Formalnie początek wybrzeża stanowi Gibraltar i hiszpańskie miasto La Linea de la Concepcion, ale te miejsca odwiedziliśmy innego dnia.

Stare centrum Tarify (foto: wnieznane.pl)

Zobaczyliśmy również położone po drugiej stronie zatoki Algeciras, które może poszczycić się jedynie ogromnym portem. Zdecydowanie lepiej prezentuje się Tarifa.

Przez długi czas kuszą nas tablice zapraszające na wycieczkę do Maroka, ale uznajemy, że zajmuje ona trochę zbyt dużo czasu (rejs w jedną stronę trwa 40 minut), a sam Tanger nie oferuje nic nadzwyczajnego, poza kolorowymi bazarami. Na dalsze wyjazdy nie było czasu, pozostaliśmy więc przy swoim pierwotnym planie, czyli wycieczce wzdłuż hiszpańskiego wybrzeża.

Tarifa nie jest zbyt dużym miastem, ale z kilku powodów znanym na całym świecie. Pierwszy to oczywiście fakt, że tutaj znajduje się Punta de Tarifa O Marroqui (Przylądek Marroqui), czyli najdalej wysunięty na południe punkt kontynentalnej Europy. W najwęższym miejscu Cieśnina Gibraltarska, oddzielająca nasz kontynent od Afryki, ma tylko 14 km szerokości, nic więc dziwnego, że w pogodne dni można zobaczyć znajdujące się po jej drugiej stronie Góry Atlas.

Tarifa stanowi taże jedno z najlepszych na świecie miejsc do uprawiania wind- i kitesurfingu. Zresztą surferów można spotkać na większości tutejszych plaż.

Twierdza mauretańska w Tarifie (foto: wnieznane.pl)

Zimą miasteczko było nieco senne i wyludnione. Spokojnie więc spacerowaliśmy wąskimi uliczkami niewielkiego centrum. Przy okazji dostrzegaliśmy wpływy chrześcijańskie i mauretańskie, związane z bogatą przeszłością tego miejsca. Tak jest nie tylko w architekturze, bowiem na ulicach można spotkać ludność pochodzącą z państw Północnej Afryki, w szczególności z Maroka. Podobnie jest w całej południowej części Hiszpanii, aż po Kordobę i Granadę.

W Tarifie odwiedzamy m.in. rozległe ruiny twierdzy mauretańskiej, a dla kontrastu - znajdujący się nieopodal kościół. Nie można zapomnieć także o plaży. Unoszony silnym wiatrem drobny złocisty piasek wciska się dosłownie wszędzie, ale ogromne i niemal puste plaże z oblewającą je błękitną wodą kuszą, żeby trochę odpocząć.

Plaża w Tarifie, w tle Punta de Tarifa O Marroqui (foto: wnieznane.pl)

Wkrótce ruszamy dalej, bo przed nami jeszcze kilka miejsc.

Wzdłuż wybrzeża

Podróżując wzdłuż wybrzeża, mamy okazję podziwiać wspaniałe widoki. Są tu zielone wzgórza, gaje pomarańczowe, klify, zatoczki, rzeki uchodzące do oceanu, a także to, czym szczyci się Costa de la Luz, czyli wydmy. Nie ma za to masowej turystyki, wielkich kompleksów hotelowych i hałasu charakterystycznego dla kurortów. Jest idealnie!

Valdevaqueros

Plaża Valdevaqueros znajduje się na północny-zachód od Tarify. Aby do niej dotrzeć, trzeba zjechać z głównej drogi i dalej jechać dziurawymi, lokalnymi drogami, aż do dzikiego parkingu.

Wydmy Valdevaqueros (foto: wnieznane.pl)

Mimo że jest dosyć chłodno, zastajemy tu sporo kamperów i namiotów, w których nocują surferzy. Oprócz nich, na wielkiej plaży jesteśmy zupełnie sami. Niczym magnes przyciągają wydmy, które widać przy końcu plaży. Można po nich niemal swobodnie spacerować - wygrodzony jest jedynie niewielki fragmencik.

Chociaż piękny widok sprawia, że chcielibyśmy tu zostać na dłużej, silny wiatr mocno daje się we znaki. Piasek wpada wszędzie, nawet do zamkniętych plecaków... zasypuje aparat i cały sprzęt, który mamy ze sobą. To powoduje, że decydujemy się ruszyć dalej.

Duna de Bolonia

Stosunkowo niedaleko w linii prostej znajduje się inna słynna plaża - Playa de Bolonia, nazywana również Duna de Bolonia, ze względu na wydmy które tu występują.

Duna de Bolonia (foto: wnieznane.pl)

O ile w linii prostej jest naprawdę niedaleko, o tyle główna droga odbija coraz dalej od plaży, powodując, że trzeba potem stosunkowo długo jechać drogą lokalną pomiędzy malowniczymi wzgórzami, na których pasie się bydło.

Akurat podczas naszego pobytu, wejście na plażę skutecznie utrudniało jeziorko, które się utworzyło na jej części. Z drugiej strony wioski, dosłownie przy samej plaży, są rozległe ruiny Baelo Claudia, pochodzące z czasów, kiedy te tereny zasiedlali starożytni Rzymianie.

Warto wspomnieć, że tutejsze wydmy są naprawdę imponujące. Niektóre z nich osiągają wysokość 30 m! Dłuższy spacer po plaży dostarcza niezapomnianych widoków, bowiem są tu różnego rodzaju formacje skalne, a kawałek dalej także klif.

Ruiny Baelo Claudia (foto: wnieznane.pl)

Długie lenistwo na pięknych plażach sprawia, że nie mamy już czasu na zwiedzanie. A przecież w okolicy jest jeszcze tyle ciekawych miejsc... rybackie porty, malownicze miasteczka, położone na wzgórzach tradycyjne białe andaluzyjskie wioski, jak choćby Vejer de la Frontera, które widzimy kilkakrotnie...

Kadyks

Wybieramy się jeszcze do Kadyksu. To jedna z pereł Costa de la Luz. Oblane ze wszystkich stron wodą miasto oferuje wspaniałe plaże i ciekawe zabytki. Spędzamy w nim kilka godzin, a szczegółową relację z tego miejsca znajdziecie tutaj.

luty 2015 r.