Informacje ogólne
Kilka słów o Czarnogórze, które pozwolą nieco przybliżyć ten region i zrozumieć jego specyfikę.
Rys historyczny
Dzisiejsze tereny Czarnogóry były zamieszkiwane przed wiekami przez iliryjskie plemię Dokleatów, które w II wieku podbili Rzymianie. Pod koniec IV wieku ziemie przynależały do cesarstwa bizantyjskiego. Dwa stulecia później dotarli tu Słowianie, ale obszar nadal podlegał pod strefę wpływów Bizancjum. Dopiero w 1170 roku Czarnogórę opanowała prawosławna dynastia Nemaniciów. Schyłek XV wieku stanął pod znakiem podbicia regionu przez Turków Osmańskich. Ocalały wówczas tereny trudno dostępne, na których rządzili biskupi z rodu Petrović-Niegosz. Za rządów Piotra I Petrovicia-Niegosza (przełom XVIII i XIX wieku) Turcja uznała Czarnogórę, co pozwoliło na powiększenie swego terytorium dwukrotnie. Walki o wolną i niepodległą "Crną gorę” rozpoczęto w połowie XIX wieku. Po wojnie rosyjsko-tureckiej (1877-1878) uznano niepodległość Czarnogóry.
Początek XX wieku przyniósł przyjęcie konstytucji , a w 1910 roku władca kraju ogłosił się królem. Kolejne lata stały pod znakiem wojen. Najpierw kraj ten wziął udział w I wojnie bałkańskiej przeciwko Turkom, żeby w latach 1914-1918 uczestniczyć w I wojnie światowej po stronie Ententy. Obszar państwa był okupowany przez Austro-Węgry. Po jej zakończeniu Czarnogóra weszła w skład nowo powstałego Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Jednak to nie zwiastowało pokoju. W 1919 roku wybuchło powstanie niepodległościowe zakończone po pięciu latach. Wspomniane Królestwo przekształciło się w Królestwo Jugosławii, a Czarnogóra stała się częścią prowincji Zeta. Podczas II wojny światowej kraj wszedł pod okupację włoską (1941-44), a następnie niemiecką. Gdy opadł zapach prochu, w 1949 roku znalazła się w składzie Federacyjnej Republiki Jugosławii. Taki stan trwał do 1992 roku. Schyłek minionego wieku przyniósł referendum niepodległościowe, w którym mieszkańcy opowiedzieli się za związkiem z Serbią. Tym sposobem powstała Związkowa Republika Jugosławii, która po 21 latach została przekształcona w Serbię i Czarnogórę. Jednak mimo starań i dążeń mieszkańców, rozpisano kolejne referendum. 21 maja 2006 roku ponad połowa głosujących opowiedziała się za niepodległością kraju. Dwa tygodnie później parlament proklamował niepodległość Czarnogóry. Pod koniec czerwca 2006 roku stała się członkiem ONZ. Rok później państwo weszło w skład Rady Europy, a od grudnia 2009 roku stara się o przyjęcie do NATO. Rozpoczęto również starania o akces do Unii Europejskiej.
Sezon turystyczny i pogoda
Czarnogóra jest krajem górzystym, co sprawia, iż klimat nie jest jednakowy w całym kraju. Ma to przełożenie nie tylko na temperatury, ale także na ilość opadów. Niemniej jednak jadąc do miejscowości nadmorskich nie mamy się czego obawiać - szczególnie latem. Najcieplejsze miesiące są zwykle suche i gorące. Lipiec? W rejonie Budvy średnie temp. sięgają 26-28 °C. Dość powiedzieć, iż liczba godzin słonecznych wynosi 2300! Już pod koniec wiosny wody Adriatyku są tak ciepłe jak rodzimy Bałtyk w sezonie. Natomiast w lipcu i sierpniu ich temperatura oscyluje w okolicach 24 stopni Celjsusza. Zatem o pogodę nie musimy się akurat martwić.
Jedzenie i picie
Kuchnia bałkańska może nie należy do najbardziej wyszukanych na świecie, co nie znaczy, że będziemy przymierać głodem. Podstawą posiłków są ryby oraz mięso. W restauracjach zwykle do wyboru mamy jagnięcinę lub baraninę. Mięso jest bardzo często grillowane. Alternatywą jest tzw. pljeskavica, czyli rodzaj mięsa mielonego. Na Starym Mieście w Mostarze zajadaliśmy się pysznymi Ćevapi - to rodzaj rolowanego mięsa mielonego lub siekanego. Dodatkiem bywa placek pita.
Do posiłków serwuje się wino białe (Krstač) lub czerwone (Vranac). Z rodzimych piw najbardziej popularnym jest Nikisicko. A dla mocniejszych głów? Rakija.
Język
W Czarnogórze językiem urzędowym jest czarnogórski, co zostało zatwierdzone uchwałą z października 2007 roku. Niemniej jednak podobnie jak w Chorwacji, także i tu nie powinniśmy mieć większych problemów z porozumiewaniem. Poszczególne zwroty bywają bowiem dość podobne do polskich. Na zasadzie domysłów, skojarzeń możemy zrozumieć sens wypowiadanychprzez miejscowych słów. W razie problemów śmiało możemy rozmawiać po niemiecku, po angielsku albo rosyjsku. Można założyć, iż nawet polskie zwroty będą zrozumiałe dla mieszkańców Czarnogóry.
W miejscach typowo turystycznych dostępne są przewodniki lub opisy we wspomnianych językach. Również w restauracjach możemy otrzymać menu z nazwami przetłumaczonymi np. na angielski.
Przepisy wjazdowe
Do przekraczania granicy Czarnogóry obywatelom RP wystarczy ważny dowód osobisty. Jeśli chcemy przebywać dłużej niż 30 dni, ale krócej niż 90, wówczas potrzebna będzie czarnogórska wiza oraz paszport. Warto pamiętać, iż paszport jest przydatny nieletnim. Wynika to ze zróżnicowanych praktyk straży granicznej.
Kiedy byliśmy w Czarnogórze we wrześniu 2011 roku, wówczas na granicy musieliśmy uiścić opłatę ekologiczną 10 euro. Jednak od 2012 roku nie jest ona pobierana.
Jak dojechać?
Najpopularniejszą formą transportu jest samochód. Podróż z Polski do Czarnogóry zajmie nam mniej więcej 18 godzin. Zakładając, że wybieramy wariant Polska - Czechy - Austria - Słowenia - Chorwacja - Bośnia i Hercegowina - Czarnogóra do pokonania mamy 1700 kilometrów. W związku z tym, warto pomyśleć o noclegu po drodze. Dodatkowo istnieje możliwość dojazdu przez Słowację, Węgry i Serbię. Ten wariant przerobiliśmy w drodze powrotnej. Niemniej jednak jakość dróg, szczególnie na odcinku Czarnogóra - Serbia nie należała do najlepszych.
Czarnogóra sąsiaduje z Chorwacją, Serbią, Albanią oraz Bośnią i Hercegowiną.
Alternatywę stanowią samoloty. Niestety, w tym przypadku musimy korzystać z przesiadek. Do Podgoricy lata m.in. Ryanair z Brukseli-Charleroi i z Londynu Stansted, co otwiera przed nami możliwość lotów łączonych.
