Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej
Santuário de Fátima, czyli Sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej od lat jest miejscem, do którego pielgrzymują wierni. Po przeciwległych stronach głównego placu znajdują się dwie świątynie - Bazylika Matki Boskiej Różańcowej oraz Kościół Trójcy Przenajświętszej. Dwa obiekty diametralnie od siebie różne - zarówno pod względem historii, jak i architektury. Niemniej warto zajrzeć do wnętrz obu.
To nie jedyne miejsce warte uwagi.
Kaplica objawień
Uznaje się, że jej budowa rozpoczęła się na prośbę Matki Boskiej – "Chcę, żeby zbudowano tu kaplicę na moją cześć”. Powstała w miejscu objawień, w półtora miesiąca, tj. od 28 kwietnia do 15 czerwca 1919 roku. Pierwszą mszę odprawiono 13 października 1921, czyli w czwartą rocznicę ostatnich objawień. Niestety kilka miesięcy później została wysadzona w powietrze. Odpowiedź była błyskawiczna. Jeszcze w 1922 roku została odbudowana.
Warto odnotować, iż figura Matki Boskiej Fatimskiej znajduje się dokładnie w tym samym miejscu, w którym rósł niewielki dąb, o wysokości nieco ponad metra (zniszczony przez pierwszych pielgrzymów, którzy rozebrali go gałązka po gałązce), na którym Matka Boska ukazywała się pastuszkom 13 maja, czerwca, lipca, września i października 1917 roku.
W 1982 roku zbudowano przestronne zadaszenie zainaugurowane przy okazji wizyty papieża Jana Pawła II 12 maja tego roku.
W Roku Maryjnym 1988 kaplicę pokryto drzewem sosnowym pochodzącym z Rosji, z północy Syberii. Drewno to wybrano ze względu na jego lekkość i wytrzymałość.
Oryginalna kapliczka, choć poddana pewnym renowacjom, zachowała swój pierwotny, prosty i ludowy charakter.
Mur berliński
Wchodząc do Sanktuarium od południowej strony, uwagę przykuwa pomnik o rozmiarach 3,6 metra wysokości, 1,2 metra szerokości i wadze 2,6 ton. Powstał on z fragmentu Muru Berlińskiego, za sprawą Virgílio Casimiro Ferreiry, emigranta mieszkającego w Niemczech. Nawiązuje on do upadku komunizmu, co miało się wiązać ze wstawiennictwem bożym.
Mur istniał przez ponad 28 lat. Jego budowę rozpoczęto w nocy z 12 na 13 sierpnia 1961 roku, a proces burzenia zainicjowano 9 listopada 1989 r. Zaś pomnik, który możemy oglądać w Fatimie odsłonięto 13 sierpnia 1994 roku.
