Informacje o Lwowie

Lwów (ukr. Львів, Lwiw, Lviv) to jedno z największych miast na Ukrainie. Stanowi ważny ośrodek kulturalny, tutaj też koncentruje się życie społeczne mniejszości polskiej. Miasto ma bogatą przeszłość, ściśle powiązaną z Polską, do której terytorium przynależało przez ponad 400 lat. Od kilku lat Lwów jest bardzo chętnie odwiedzany przez Polaków, szczególnie tych poszukujących taniej rozrywki.

Rys historyczny

Lwów został założony ok. 1250 przez króla Rusi Daniela. Miasto zostało nazwane na cześć jego syna Lwa. Najstarsze archeologiczne ślady osadnictwa pochodzą z V wieku i związane są z Górą Zamkową. Później tereny te zostały podbite i znalazły się we władzy Rusi Kijowskiej, następnie trafiły w ręce Bolesława Chrobrego i Mieszka II, by znów powrócić do Rusi Kijowskiej. Miasto założono ok. 1250 r.  W 1340 r. po śmierci Bolesława Jerzego II miasto przeszło we władanie króla Polski. 10 lat później książę litewski Lubart w czasie napadu zniszczył Lwów. Wkrótce miasto zostało odbudowane i zezwolono na zamieszkanie w nim przedstawicieli różnych narodowości, w wyniku czego Lwów był jedynym miastem w świecie posiadającym trzy metropolie różnych obrządków: ormiańskokatolicką, łacińską, greckokatolicką. Ponadto w latach 1539-1700 istniało tu biskupstwo obrządku prawosławnego. W 1370 r. Lwów został przyłączony do Węgier. Lwów był miastem królewskim i posiadał dla Rzeczypospolitej wielkie znaczenie obronne i ekonomiczne. W XVII wieku był po Gdańsku drugim co do wielkości i bogactwa miastem Rzeczypospolitej. Korzystne położenie na kupieckim szlaku bałtyckim i czarnomorskim spowodowały w XV i XVI w. silny rozkwit miasta pod względem nauki, kultury, sztuki oraz architektury.

Z racji swojego położenia Lwów był narażony na ataki Turków i Tatarów, a także Kozaków i Rosjan, w związku z czym miasto silnie ufortyfikowano i uzbrojono. Przez wiele lat było ono niezdobyte. W roku 1658 król Jan II Kazimierz Waza zrównał Lwów w prawach z Krakowem i Wilnem, oddając tym samym hołd zasługom miasta. Papież Aleksander VII nadał miastu tytuł Semper Fidelis za obronę i wierność wierze rzymskokatolickiej a Sejm Rzeczypospolitej Obojga Narodów nadał miastu tytuł Semper Fidelis Poloniae. Wiek XVII przyniósł jednak stopniowy upadek militarny i ekonomiczny Lwowa. W 1704 po raz pierwszy od średniowiecza Lwów został zajęty przez obce wojska. W 1772, w wyniku I rozbioru Polski, miasto znalazło się pod władzą Austrii jako stolica Królestwa Galicji i Lodomerii. W 1867 po przekształceniu Cesarstwa Austrii w Austro-Węgry Lwów zachował autonomię. W tym okresie powstały liczne muzea, teatry i ośrodki kulturalne i społeczne. Pomału zaczął się odradzać ukraiński ruch narodowy, dążący do niepodległości. W 1908 w wyniku zamachu zginął we Lwowie namiestnik Galicji Andrzej Potocki. Podczas I wojny światowej, we wrześniu 1914 r. Lwów został zajęty przez armię rosyjską, by w czerwcu 1915 r. znaleźć się ponownie pod władzą Austrii. 1 listopada 1918, wraz z upadkiem Austro-Węgier politycy ukraińscy proklamowali we Lwowie powstanie Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej, co doprowadziło do walki zbrojnej z ludnością polską. Miasto było oblege przez Ukraińców do maja 1919. Później Lwów musiał odpierać ataki najeźdźców ze Wschodu. W okresie międzywojennym Lwów był trzecim pod względem liczby ludności miastem Polski. Szybko nastąpiła też jego odbudowa ze zniszczeń wojennych. Według danych statystycznych, w 1931 roku ludność polska stanowiła 63,5% całej populacji.
W 1939 r. Lwów się pod okupacją Armii Czerwonej. 22 września 1939 dowódca obrony Lwowa gen. Władysław Langner podpisał z dowództwem sowieckim kapitulację, przewidującą bezpieczny wymarsz żołnierzy Wojska Polskiego, którą to umowę strona sowiecka złamała po złożeniu broni, mordując następnie lwowskich oficerów.  Po aneksji Lwowa i okolicznych terenów nastąpiło rozpoczęcie procesu sowietyzacji terenów okupowanych i systematycznych represji policyjnych. Systematycznie niszczono kulturę polską, tradycje, a także wywożono ludność do obzów i mordowano. W czerwcu 1941 nacjonaliści ukraińscy dokonali we Lwowie proklamacji niepodległości państwa ukraińskiego sprzymierzonego z III Rzeszą, ale szybko Adolf Hitler nakazał przejęcie miasta. 22 lipca 1944 wybuchło powstanie lwowskie, zakończone niepowodzeniem 27 lipca. 16 sierpnia 1945 podpisano umowę z ZSRR, ustalającą nowe granice państwowe, po czym dokonano przymusowego wysiedlenia Polaków ze Lwowa. Od 1991 Lwów wchodzi w skład niepodległej Ukrainy.
 

Sezon turystyczny i pogoda

Lwów leży w strefie klimatu umiarkowanego zimnego. Średnia temperatura roczna wynosi tylko 7 stopni. Najcieplejsze miesiące to lipiec i sierpień, ze średnią temperaturą 18 stopni (temperatura waha się między 16 a 27 stopni), a najchłodniejsze to styczeń i luty. Zimą temperatura spada poniżej 0, czasami nawet znacznie. Można też spodziewać się opadów śniegu. Latem również pada - dość powiedzieć, że najbardziej deszczowe miesiące to maj, czerwiec i lipiec.

Do Lwowa najlepiej wybrać się późną wiosną lub latem - od maja do września, kiedy jest najcieplej.

Jedzenie i picie

Typowe ukraińskie potrawy to przede wszystkim wyroby mączne, nabiał, sery, kasza, ziemniaki, kiszonki oraz czosnek i cebula. Wielu z nich można spróbować we Lwowie. Do klasyki należy zaliczyć barszcz ukraiński, który jednak przygotowywany jest inaczej niż w Polsce. Inną godną uwagi zupą jest solanka ukraińska. Warto spróbować ukraińskich pierogów, serwowanych w wersji mięsnej i słodkiej. Powszechne są również placki ziemniaczane, czasem z dodatkiem sera lub grzybów, a także naleśniki. Te serwowane są z bardzo różnym nadzieniem, także mięsnym. Bardzo smakowały nam naleśniki z makiem. We Lwowie nie brakuje kawiarni, w których można posmakować słodkości. Są tu ciasta, torty, ciasteczka, czekoladki, a także lody. Pije się kwas chlebowy, kompot, kawę, a także nalewki i likiery, piwo i oczywiście alkohole wysokoprocentowe.

Polskie akcenty

Chociaż Polacy stanowią zaledwie ok. 1% ludności Lwowa, nie brakuje tu polskich akcentów. Już w architekturze miejskiej można zauważyć wpływy kultury polskiej. Na wielu budynkach można znaleźć polskie napisy lub tabliczki. Są także polskie szkoły i parafie, w których nabożeństwa odprawiane są w naszym ojczystym języku. W restauracjach czy kawiarniach można znaleźć polskie akcenty przedwojenne. We Lwowie mieszkali Jan Kasprowicz, Gabriela Zapolska, Aleksander Fredro i Leopold Staff. Jednym z najsłynniejszych miejsc w mieście jest Plac Adama Mickiewicza z jego pomnikiem. We Lwowie funkcjonuje Polski Teatr Ludowy, często także odbywają się polsko-ukraińskie imprezy kulturalno-rozrywkowe. Nie można także zapomnieć o ważnych dla Polakach miejscach pamięci, jak Cmentarz Orląt Lwowskich.

Przepisy wjazdowe

Ukraina znajduje się poza terenem Unii Europejskiej. Do przekroczenia granicy niezbędny jest paszport ważny na okres co najmniej 6 miesięcy od daty wjazdu. Nie ma możliwości wjazdu za okazaniem dowodu osobistego. Do przekroczenia granicy nie jest wymagana wiza.