Tucuman
Tucuman nas nie zachwyciło. Było jedynie przystankiem w drodze na północ. Mało tego, skutecznie zniechęcenie przychodziło prosto z nieba, z którego akurat lał się żar. Nie oznacza to, że miasto nie jest godne uwagi. Jego początki sięgają czasów kolonialnych połowy XVI wieku, jednak kluczową rolę odegrało niespełna 300 lat później, kiedy to Tucuman było gospodarzem kongresu. W 1816 roku to właśnie tu została ogłoszona niepodległość Argentyny. Z racji swego dogodnego położenia, od tego czasu miasto zaczęło się rozwijać ze względu na produkcję trzciny cukrowej, która znajdowała nabywców w Buenos Aires. Za sprawą brytyjskiego kapitału oraz doprowadzenia koleji do Tucuman, miasto rosło w siłę.
San Miguel de Tucumán jest dziś jednym z większych miast kraju, czego... w ogóle nie czuć spacerując po jego ulicach. Pozornie ciche, spokojne, a zarazem żywiołowe, z wieczornymi kursami tanga dla starszych przy jednym z placyków. Zaprasza do katedry z dorycką fasdą przy Plaza Independencia. Pozwala poznać bliżej swoją historię w Casa de la Independencia. Z kolei postać słynnych gaucho przybliża Museo Folclorico Manuel Belgrano. Natomiast w parku 9 de Julio, w Casa del Obispo Colombres dowiemy się o znaczeniu produkcji trzciny.
Warto gdzieś przysiąść i posmakować locro, czyli zupy ziemniaczanej z dodatkiem kukurydzy, warzyw i mięsa, która zaspokoi każdy głód. Na preferujących bardziej klasyczne dania czekają empanady (pierogi). Zaś w upały najlepiej chłodzić się nie tylko zimnym piwem, ale również lodami.
