Balbriggan
Podczas pobytu w Irlandii naszą bazą postojową było właśnie Balbriggan, położone 40 minut jazdy pociągiem od Dublina. Na pierwszy rzut oka spokojne miasteczko. Kościół, szkoły, główna ulica, siedziby wielkich firm, dobre połączenie ze stolicą. Nic dziwnego, że zyskuje ono coraz większe grono sympatyków, którzy chcą tu zamieszkać. Ponadto mieszkańcy Dublina przyjeżdżają tu w ciepłe dni, żeby odpocząć na miejskiej plaży.
Pierwsze wzmianki o mieście pojawiają się w XVIII wieku. Jednak szczegółowych i dokładnych informacji na ten temat próżno szukać. Mówi się, iż istniała tu niewielka osada rybaków oraz tkaczy. Zagadką jest również nazwa. Według jednej z hipotez wzięła się od Baile Brigin, co oznaczało "Miasto małych wzgórz” ze względu na okoliczne wzniesienia. Druga, nieco bardziej prawdopodobna odnosi się do średniowiecznego imienia "Brecan”.
Niemniej jednak miasto zasłynęło w świecie jako producent… pończoch "Balbriggans”, które nosiły m.in. królowa Wiktoria oraz caryca Rosji. Z tą nazwą można się spotkać m.in. w filmach Johna Wayne’a. Ponadto miejscowa firma Charles Gallen & Company zasłynęła jako najlepsza w tkactwie lnu. Dostarczali m.in. pościel do Watykanu, ambasad Irlandii i Stanów Zjednoczonych, a także hoteli na całym świecie.
O mieście usłyszano również w 1920 roku. Wówczas miało miejsce wydarzenie zwane "Sack of Balbriggan”. British Black and Tans przeprowadzili szturm na ówczesną wieś, doprowadzając do zniszczeń 54 domów oraz fabryki wyrobów pończoszniczych. Za sprawą zagranicznych korespondentów obecnych w Dublinie, informacja poszła w świat. Przedstawiciele Stanów Zjednoczonych zdecydowali się odbudować 30 domów oraz pomóc w odrestaurowaniu fabryki. O wydarzeniach z 20 września przypomina tablica na Bridge Street.
